-
1 ἀμύμων
ἀμύμων (ῡ)Grammatical information: adj.Meaning: `blameless; noble. excellent' (Il.); never of gods.Dialectal forms: μῡμ- is prob. Aeol.Origin: IE [Indo-European]X [probably]Etymology: To μῦμαρ αἶσχος, φόβος, ψόγος H., and μυμαρίζει γελοιάζει; probably Aeolic for μῶμαρ, μῶμος `blame' (s. v.). - ἀμύμων: μῦμαρ like ἀπείρων: πεῖραρ. Cognate with μῶμος (s.v.). - Heubeck Glotta 65 (1987) 37-44 derives the word from ἀμυ- \< * h₂mu- in ἀμεύσασθαι `surpass', i.e. `who surpasses others' (with metr. lengthened υ).Page in Frisk: 1,97Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀμύμων
-
2 ἀμύμων
Aἀμύμωσιν Epigr.Gr.451
([place name] Trachonitis), dub. l. in IG14.1424: (cf. μῦμαρ· αἶσχος, ψόγος, Hsch.):— blameless, noble, excellent,οἶκος ὅδ' ἀφνειὸς καὶ ἀ. Od.1.232
; ἅμα κρατερὸς καὶ ἀ. ib. 3.111; in Hom. an honorary epithet or title even of Aegisthus, ib.1.29:—never of gods, for Aesculapius is ἀ. as a physician, Il.4.194; of a mortal nymph, 14.144. -
3 μῶμος
Grammatical information: m.Meaning: `blame, reproach, blemish' (poet. β 86, late prose), `stain of a sacrificial animal' (LXX).Other forms: μῶμαρ n. Lyc.Compounds: Compp., e.g. ἄ-μωμος `without blame' (Ion. poet.), μωμο-σκόπος `who inspects the sacrificial animal for a blame' with - σκοπέομαι, - έω (Ph.; Bartelink Glotta 39, 43ff.).Derivatives: μώμ-ιμος `with blame' (Stoic.); cf. νόμιμος a.o. (Arhenz 113). Denominat. verbs: 1. μωμάομαι (Ion. - έομαι), rarely with ἐπι-, δια-, `blame, abuse, defame' (Ion. poet. since Il.) with μώμ-ημα (LXX, v.l.), - ησις (sch.) `blame', - ητής m. `blamer' (Hp.), - ητικός `censorious' (hell.), - ηλός `blameful' (Hld.). -- 2. μωμεύω `id.' (ζ 274, Hes. Op. 756); to avoid contracted forms, cf. λωβάομαι: λωβεύω (s. λώβη). -- 3. μωμαίνω `id.' (Hdn. Epim.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Beside μῶμος stands with diff. vocalism μῦμαρ αἶσχος, φόβος, ψόγος with μυμαρίζει γελοιάζει H.; here the old ἀ-μύμων (: *μῦμα) about `honorable, noble'. An ablaut ω (\< ωυ): υ is hardly possible, despite ζωμός: ζύμη and Schwyzer 346 a. 359. Further isolated; cf. however μωκάομαι, μῶκος (L. Meyer 4, 300, Prellwitz 304). -- Wrong hypotheses are rejected by WP. 2, 249 (cf. still Benveniste Origines 22).Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μῶμος
См. также в других словарях:
αμύμων — ἀμύνων ( ονος), ον (Α) 1. (αρχικά ως επίθ. επίσημων ή διάσημων προσώπων και ποτέ θεών, αργότερα ως απλό τιμητικό επίθ. χωρίς να υπονοείται ηθική υπεροχή, όπως τα αξιότιμος, εξοχώτατος κ.λπ.) άμεμπτος, άψογος, εξαίρετος, έξοχος 2. (για πράγματα ή… … Dictionary of Greek
μώμος — Θεός των αρχαίων Ελλήνων, προσωποποίηση της χλεύης. Λέγεται ότι πέθανε από τη λύπη του, επειδή όσο και αν έψαξε δεν κατάφερε να βρει καμιά ατέλεια στην Αφροδίτη. Ο Μ. κρατούσε ραβδί που η πάνω άκρη του κατέληγε σε κεφάλι γυναίκας. * * * ο (Α… … Dictionary of Greek
